Ik weet nog niet wie jullie dierbare was. Misschien was ze een baby van enkele maanden oud, of een jonge jongen, een grootvader, of een van jullie kinderen of ouders. Ik hoorde van de dood van jullie dierbare via Chico Menashe, een politiek commentator bij Reoshet Bet, Israëls belangrijkste radiostation.
Kinderboekenschrijver en dichter Michael Rosen schreef dit gedicht naar aanleiding van het feit dat de Israëlische regering een radiospotje verboden heeft waarin de namen van de gedode Palestijnse kinderen van de afgelopen weken werden opgenoemd.
In de propagandaoorlog omtrent Gaza lijkt de Israëlische regering-Netanyahu aan de winnende hand. Israël en Gaza worden voorgesteld als buren, waarbij één zo onverdraagzaam is dat hij alsmaar raketten afvuurt, waarop de andere zich logischerwijs verdedigt. De Israëlische overheid vergelijkt Hamas met Al Qaeda, ISIS, Boko Haram en andere jihadistische bewegingen. En dan stelt zich de ‘interessante’ vraag wat je als staat mag doen om dergelijke groepen te bestrijden. Dat is precies waar Netanyahu ons wil hebben.
Israël is ontstaan uit terreur en racisme. In 1947 gingen de zionisten elkaar te lijf, maar samen trokken ze op tegen de Britten en de Palestijnen. Ja, ook onderling was er strijd, maar die ging niet over het koloniseren van andermans land, daar was iedereen het wel over eens. Die ging over de methode: in één keer heel historisch Palestina zuiveren van de oorspronkelijke bewoners, of eerst een soliede basis opzetten om van daaruit het grondgebied uit te breiden.
Een Palestijnse jongen doorzoekt met hulp van reddingswerkers de puinhopen op zoek naar vermiste familieleden na het recente bloedbad in Shajiya. Hij wordt neergeschoten door een Israëlische sluipschutter. Een eerste schot mist doel, daarna wordt hij geraakt in zijn hoofd en valt neer, waarna er nog twee keer gericht op hem geschoten wordt, zelfs nadat hij al dood is.
Al meer dan 525 officiële Palestijnse doden op het moment dat ik dit schrijf. Voor het overgrote deel burgers en een onacceptabel aantal kinderen. En dan nog de duizenden, vaak zeer ernstige gewonden. En dan nog de onvoorstelbare verwoesting. Hoe reageert de wereld hierop?
Het was de afgelopen nacht extreem. De “grondinvasie” van de Gazastrook resulteerde in grote aantallen slachtoffers, vrachtwagens vol verminkten, uiteengerukten, bloedenden, bibberenden, stervenden – allerlei soorten gewonde Palestijnen van alle leeftijden, allemaal burgers, allemaal onschuldig.
Meer dan 400 Palestijnen zijn reeds gedood. De afgelopen nacht was de bloedigste tot nu toe. De geïdentificeerde doden. Dat aantal zal veel hoger komen te liggen wanneer de lijken worden gevonden van mensen die diep onder het puin liggen. Daarnaast zijn er mensen gewoon verdampt bij voltreffers van de zeer zware bommen die Israël gebruikt heeft.
Wij doen een beroep op de Verenigde Naties en regeringen overal in de wereld om direct actie te ondernemen ten faveure van een alomvattend en juridisch bindend embargo tegen Israël, vergelijkbaar met dat tegen Zuid-Afrika ten tijde van de Apartheid.
Gisteren werden drie kinderen die op het dak van hun huis in Gaza eendjes aan het voeren waren gedood door een Israëlische raket. Weer drie kinderen minder. Volgens ooggetuigen was er geen straaljager in de buurt, dus het moet een van de drones zijn geweest die daar rondvliegen. Dat betekent dat er ergens in Israël iemand vanachter zijn of haar computer deze kinderen op de korrel heeft genomen.