Author: Engelbert Luitsz

Interesse in evolutie, filosofie, kunst en wetenschap en speciaal het lot van het Palestijnse volk.

Waarom Israël geen joodse staat kan zijn

Wat Israël dus zou kunnen doen is het judaïsme als staatsgodsdienst te benoemen. Zo kan het land een democratie zijn met respect en gelijke rechten voor etnische en religieuze minderheden. Nusseibeh gaat echter uit van rationaliteit en schetst naar mijn mening een iets te optimistisch beeld. Zeker gezien de ontwikkelingen in Palestina sinds hij het artikel schreef. Er moet wel de wil zijn om samen te leven. Tot op heden kwam de afwijzing bijna uitsluitend van joodse kant, maar de voortgaande misdaden tegen het Palestijnse volk zullen ook daarin hun uitwerking hebben.

Palestina in de zionistische hel

Het joodse deel van Israël zegt wraak te moeten nemen. Maar wraak op een slachtoffer is hier een oorlogsmisdaad. Hoe kun je nog wraak nemen op een volk dat je al verdreven hebt, wiens land en goederen je hebt gestolen, wiens families je uiteen hebt gedreven met wetten en muren, wiens kinderen je hebt vermoord, wiens cultuur je hebt vernietigd en wiens geschiedenis je hebt ontkend?

Sayed Kashua: een groot schrijver verlaat Israël

De Israëlische schrijver Sayed Kashua is in Nederland bekend vanwege zijn romans Dansende Arabieren en Tweede persoon enkelvoud. Vooral die laatste roman deed het hier goed. In Israël schrijft hij daarnaast voor de krant Haaretz en is hij de schrijver van de zeer populaire satirische sitcom Arabische arbeid. Kashua is een Israëlische Palestijn, maar hij schrijft uitsluitend in het Hebreeuws.

Fascisme in Israël

Nu zowel de rechts-extremisten als de religieuzen zich volop tegen de Palestijnse bevolking keren is het lachwekkend te verwachten dat de Israëlische regering hier iets tegen zal doen. Met hun eigen al drie weken durende kruistocht van razzia’s, verwoestingen, moorden, plunderingen en honderden willekeurige arrestaties geven ze juist het goede voorbeeld. Het is het cumulatieve effect van 66 jaar discriminatie en onderdrukking.

De schrijnende hypocrisie van het westen

Sinds drie tieners vermist werden uit Gush Etzion, een exclusief Joodse-kolonie op de Westelijke Jordaanoever, heeft Israël vier miljoen Palestijnen belegerd, die het daarvoor al onder de duim hield. Israël raast door de steden, breekt binnen in huizen en overheidsinstellingen, voert nachtelijke raids uit tegen gezinnen, steelt eigendommen, ontvoert, kwetst en doodt.

Nooit te oud om te leren

Enkele dagen geleden was er een demonstratie op het Union Square in New York tegen de al meer dan twee weken durende verwoestende campagne van het Israëlische leger in de Palestijnse gebieden. Er werden flyers uitgedeeld met de namen van gedode en zwaargewonde Palestijnen. Philip Weiss van de website Mondoweiss interviewde daar een van de organisatoren, mevrouw Tzvia Thier.

Israël: De Zweedse connectie

Een rapport van Ralph Bunche, dat een kleine vier jaar beslaat, laat een heel ander beeld zien dan wat de zionistische geschiedschrijving er later van heeft gemaakt. Verschillende joodse terreurbendes pleegden talloze aanslagen op de Britten en Palestijnen, maar ook onderling was het water en vuur. De lijn van David Ben-Goerion beoefende iets meer Realpolitik en wilde zorgen voor een stabiele basis om van daaruit uit te breiden, terwijl de aanhangers van de harde lijn direct het hele gebied wilden innemen.

Niets rechtvaardigt het Israëlisch optreden

Het leger van Israël gedraagt zich niet als een leger. Het is een militie die rooft en plundert, vermoordt en vernedert, verkracht en verwoest. Met kennelijk genoegen. Gestimuleerd en gelegitimeerd door rabbijnen en politici. “De wereld heeft de buik vol van Israël en diens waanzin”, schreef Gideon Levy vandaag. Er is domweg geen ruimte meer om nog enige empathie te voelen met een volk dat pal achter de meest weerzinwekkende daden van z’n politieke, religieuze en militaire leiders blijft staan. Een volk dat pas in opstand komt als er een joods kind wordt vermist en stil blijft als er duizenden Palestijnse kinderen worden vermoord verdient geen sympathie.

Hoe Israël Egypte te pakken kreeg

Al Jazeera bracht onlangs een documentaire uit die uit de doeken doet hoe gangsters uit Egypte en Israël tijdens het bewind van Moebarak deals hebben gesloten om Egyptisch gas aan Israël te leveren voor een fractie van de gangbare prijs. De verantwoordelijke zakenmensen uit beide landen hadden goede banden met de respectievelijke inlichtingendiensten. Deze mensen verdienden er uiteraard goed aan, maar het kostte de Egyptische bevolking miljarden.