
Bethlehem voor de Nakba Vandaag weinig tijd voor een verhaal, dus ik hoop dat wie deze documentaire nog niet heeft gezien er even voor gaat zitten. Prachtige beelden en interviews met overlevenden van de Nakba. We zien hoe er een…
Het uitroepen van de staat Israël valt samen met de catastrofe – de Nakba – van de Palestijnen. Het feit dat deze dagen niet samenvallen heeft te maken met verschillende kalenders. Dat is op zichzelf al iets om even bij stil te staan. De in naam seculiere zionisten van het politiek zionisme – de stroming die de overhand had en de koers van Israël vanaf het begin heeft bepaald – gebruiken wel de joodse of Hebreeuwse kalender, die gebaseerd op het moment van het ontstaan van de wereld, zo’n 6000 jaar geleden. Voor een land dat er prat op gaat voorop te lopen in technologie en wetenschap is dat toch een beetje merkwaardig.
Sarah Ali, 22 jaar oud, is een jonge schrijfster die heeft meegewerkt aan een verzameling verhalen over de situatie in wat wel de grootste openluchtgevangenis ter wereld wordt genoemd: de Gazastrook in Palestina. Het boek verscheen naar aanleiding van het “lustrum” van Operatie Gegoten Lood, het bloedbad waarmee Israël eind 2008 begon en dat enkele weken duurde.
Waarom werd een soldaat met een reputatie van gewelddadigheid door zijn meerderen naar Hebron gestuurd om Palestijnen te pesten? De woordvoerder van het leger beantwoordde de vragen van de krant Haaretz met: “Geen commentaar.” Misschien omdat het juiste antwoord zou zijn: geweld en pesterijen is waar het bij het Israëlische defensieleger in Hebron en op de Westelijke Jordaanoever allemaal om draait.
Als er iemand is die lijkt op de Anne Frank die ons steeds wordt voorgeschoteld, dan is het wel Rachel Corrie, het Amerikaanse meisje dat in 2003 door een Israëlische soldaat met een bulldozer werd verpletterd. Rachel was al heel jong gegrepen door het onrecht in de wereld en probeerde daar op haar manier iets aan te doen. Bevlogen en overtuigd van haar missie begaf ze zich op gevaarlijk terrein door naar de Gazastrook te gaan.
Wordt het niet eens tijd voor joden om op een heel andere manier te leren waar ze leven? We moeten onderwezen worden op een wijze die de cultuur van het land respecteert, die het verschrikkelijke onrecht dat het zionisme de Palestijnen heeft aangedaan erkent. Daarmee worden we niet verdreven, integendeel, daarmee kunnen we juist geaccepteerd worden.
Aangezien de zionisten niet alleen het landschap, maar ook de herinnering willen uitwissen, door onder andere Palestijnse schoolboeken te vernietigen en Israëlische leraren te verbieden in te gaan op de Palestijnse geschiedenis, is deze app een welkome aanvulling op wat vaak oraal wordt doorgegeven. Zo kunnen Palestijnen buiten Palestina ook de locatie opzoeken waar zij, hun ouders of grootouders hebben gewoond. Bovendien kunnen ze updates over die locatie ontvangen als er iets te melden is.
Vandaag liet de journalist Gideon Levy zijn licht schijnen over de draai van de minister. Als goede vriend van Israël is het juist de plicht van Amerika om een vriendelijke waarschuwing uit te doen gaan naar de Israëlische regering, voordat het te laat is. Waar heb je anders vrienden voor? De situatie is duidelijk voor wie wil zien.
Het waren de Britten die tijdens de grote Palestijnse opstand van 1936-1939 de administratieve detentie introduceerden. Daarmee kan iemand zonder tussenkomst van een rechter of advocaat worden opgesloten. Deze detentie kan ook steeds verlengd worden, zodat iemand jaren vast kan zitten zonder dat hij of zij ooit een misdaad heeft begaan. De zionisten hebben deze truc dankbaar overgenomen en tot op de dag van vandaag worden mensen op deze manier van hun vrijheid beroofd in Palestina.