Gisteren zond de NCRV een documentaire uit van een joods meisje uit Amsterdam dat dagelijks bezig is met de holocaust. Als een zware schaduw leek het verleden dat haar was ingeprent over haar leven te liggen. Ze kwam over als een leuk, intelligent kind, dus waar was het misgegaan?
Het feit dat het zionisme geen redelijke argumenten heeft blijkt wel uit de noodzaak van een Miss Holocaust-verkiezing, een megaspektakel over Anne Frank, een nieuw Israëlisch onderwijsprogramma dat de holocaust er al vanaf de crèche moet inrammen en de agressieve manier waarop geprobeerd wordt lezingen te verbieden die een breder publiek bewust zouden kunnen maken van wat er nu werkelijk aan de hand is in het beroofde land, om Anja Meulenbelts term te gebruiken.
Wie zijn visie op de gebeurtenissen in Palestina laat bepalen door de vaak agressieve propaganda uit het zionistische kamp zal niet beseffen dat een van de architecten van het zionistische project een groot voorstander was van eugenetica. Na de Tweede Wereldoorlog is getracht allerlei kwalijke zaken exclusief op het conto van de nazi’s te schrijven, zo ook de rassenverbetering of eugenetica. In werkelijkheid floreerde deze “wetenschap” al in de 19e eeuw in de Verenigde Staten en heeft Hitler zich juist laten inspireren door dit Amerikaanse inzicht.
“Hoe lang zal het duren tot Israël al het vechten kan uitbesteden aan machines?“, vraagt de journalist Richard Silverstein zich af. Naast de drones – onbemande vliegtuigjes – die voortdurend boven de Gazastrook vliegen en met hun visuele aanwezigheid en…
Eind vorig jaar werd de Zwitser Pierre Krähenbühl aangesteld als hoofd van de UNWRA, de organisatie die in 1949 speciaal werd opgericht om de Palestijnse vluchtelingen te helpen. Hem wacht een zware taak. Het overgrote deel van de circa vijf miljoen geregistreerde vluchtelingen leeft in bittere armoede en de UNWRA moet het vooral hebben van vrijwillige bijdragen. De organisatie staat momenteel bijna 70 miljoen dollar in het rood, terwijl de nood alleen maar hoger wordt.
Miska bestond uit 100 tot 200 huizen en alleen de moskee en een schoolgebouw bleven staan, al het andere werd met de grond gelijk gemaakt. Er was geen sprake van een oorlogssituatie, dit was het officiële beleid van het leger om de omgeving te ontdoen van de Arabische bevolking. Van de ongeveer duizend inwoners verdwenen de meesten naar vluchtelingenkampen, slechts een klein aantal wist in Israël te blijven, in de stad Tirba.
Er moet een einde komen aan de – voor de Palestijnen – zinloze bilaterale onderhandelingen. Er moet een nieuwe internationale strategie worden ontwikkeld die zich richt op een duidelijk doel: een snel einde aan de bezetting en gelijkwaardigheid tussen Israëli’s en Palestijnen. Twee zaken staan daarbij centraal, beide voortvloeiend uit de onduidelijkheid van de Israëlische heerschappij over de Palestijnen en de kolonisatie van hun land.
Onlangs verscheen Welkom in het Paradijs, het derde boek van historica en journaliste Tineke Bennema. Tussen 1994 en 2002 leefde ze met haar Palestijnse man in al-Ram, een dorpje tussen Jeruzalem en Ramallah. Alleen haar debuut Checkpoint Jeruzalem verscheen in die periode (2001), de overige twee boeken verschenen pas jaren later. In alle boeken ligt de nadruk op het dagelijkse leven van de Palestijnen, niet op heroïsche verzetsdaden of de soms wrede onderdrukking door Israël.
“We horen dat het antisemitisme toeneemt in Europa en de rest van de wereld. In de krankzinnige mentale wereld van de antisemieten beheersen joden de kosmos. En hier hebben we een jood, zo uit de Protocollen van de wijzen van Sion geplukt, die tracht de heerser van het machtigste land op aarde te bepalen.”
De Amerikaanse journaliste Alison Weir heeft zich ten doel gesteld het Amerikaanse publiek te informeren over de situatie in Israël en de Palestijnse gebieden. Al bijna vijftien jaar is ze zich aan het verdiepen in de achtergronden van de Amerikaanse rol bij de totstandkoming en het in stand houden van Israël.