Op 30 oktober 1948 doodde het Israëlische leger 14 mensen die in een christelijk kerkje beschutting hadden gezocht en met witte vlaggen zwaaiden. Het dorp had zich al overgegeven en de mensen die het met de dood moesten bekopen hadden niets van doen met de gevechtshandelingen. Twaalf jonge mannen werden willekeurig gekozen uit de groep in de kerk en werden ter plekke geëxecuteerd. Eilabun was een overwegend christelijk dorp. De overige dorpelingen werden weggejaagd richting Libanon.
Author: Engelbert Luitsz
Interesse in evolutie, filosofie, kunst en wetenschap en speciaal het lot van het Palestijnse volk.
Olijven plukken als geweldloos verzet
Oktober is de maand van de olijvenoogst voor de Palestijnen. Op de Westelijke Jordaanoever is het echter niet makkelijk, vanwege de beperkingen die worden opgelegd door Israël, het idiote vergunningensysteem, de beperkte bewegingsvrijheid, en natuurlijk het voortdurende getreiter – of erger – van de kolonisten. Volgens een rapport van de Applied Research Institute of Jerusalem heeft Israël sinds 1967 al 1,2 miljoen olijfbomen vernietigd.
29 oktober: het bloedbad van Kafr Qasim
Op 29 oktober 1956 werden 48 Palestijnen in koelen bloede doodgeschoten door de Israëlische grenspolitie. Het gebeurde in het dorpje Karf Qasim, dat nog net binnen de zogenoemde Groene Lijn lag en dus op Israëlisch grondgebied. De Groene Lijn is…
Nurit Peled-Elhanan: een moeder in Israël
Nurit Peled-Elhanan is een Israëlische academica en activiste. Zij doceert aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem. In 2001 ontving zij de Sacharovprijs voor de Vrijheid van Denken van het Europees Parlement. Dit jaar verscheen van haar het belangrijke boek ‘Palestine in Israeli Schoolbooks’, waarin zij de beeldvorming van de Palestijnen in het Israëlische onderwijssysteem analyseert. Zij is tevens een van de oprichters van het Russell Tribunal on Palestine.
Israël onderschept opnieuw een hulpschip
Het was afgelopen nacht weer spannend. Zou Israël de Estelle in het holst van de nacht aanvallen met helicopters en elitetroepen, net zoals twee jaar geleden de Mavi Marmara? Gelukkig is er deze keer voor een andere aanpak gekozen. Volgens de laatste berichten is het schip vandaag, overdag, door Israël onderschept en wordt het naar de haven van Ashdod geleid.
Chomsky in Gaza
Noam Chomsky in Gaza, oktober 2012 Noam Chomsky bezocht deze week voor het eerst de Gazastrook. Hij was daar in verband met een congres over taal en literatuur aan de Islamitische Universiteit Gaza (IUG). Chomsky was een van de eerste…
Hoe prachtig het is te doden, hoe juist te sterven
“Toen liet de HEER uit de hemel zwavel en vuur neerkomen op Sodom en Gomorra en hij vernietigde die steden en de hele vallei, met de inwoners van al de steden en met alles wat er op het land groeide. De vrouw van Lot, die achter hem liep, keek om en veranderde in een zuil van zout.”
Genesis 19, 24-26
Een bijzondere relatie
Er is geen schaarste aan boeken over Israël/Palestina. De historicus Chris van der Heijden deed een literatuuronderzoek en kwam tot meer dan zestigduizend boeken over Israël die te vinden zijn in de Nederlandse bibliotheken (1). Gedegen Nederlandse studies over het conflict zijn er echter niet al te veel. Dat heeft te maken met het feit dat elke serieuze studie wel kritiek moet hebben op Israël om niet als propaganda door de mand te vallen.
Schrijven onder de bezetting: Raja Shehadeh
Raja Shehadeh is een Palestijnse advocaat en schrijver. Hij leeft in Ramallah en is de oprichter van Al-Haq een mensenrechtenorganisatie die al sinds 1979 juridische steun verleent aan Palestijnen in hun gevecht met het Israëlische rechtssysteem. Dit jaar kwamen zijn Occupation Diaries (Bezettingsdagboeken) uit (zie ook hier). Naar aanleiding daarvan plaatste de Engelse krant The Guardian onder hun bekende kopje ‘Comment is free’ een korte video van Shehadeh online, waarin hij uitlegt hoe hij tot het schrijven van deze dagboeken is gekomen.
Het Russell-tribunaal: tweede dag
Eergisteren was het tweede en laatste deel van deze sessie van het Russell-tribunaal. Het waren door de aard der zaak vaak technische verhandelingen, afgewisseld met interessante inbreng van de juryleden, die vaak, zoals Dennis Banks, Alice Walker of Miguel Angel Estrella, een meer persoonlijk tintje aan de data toevoegden. Vaak puttend uit eigen ervaring onder oppressie.