In een scherpe analyse maakt de Amerikaanse journalist Chris Hedges gehakt van de Israëlische propaganda waarmee we sinds het begin van de Israëlische aanval op de Palestijnen – die op 12 juni jl. begon – worden geconfronteerd. Hij was vaak ter plekke aanwezig en heeft gezien dat kinderen niet het slachtoffer worden van het “kruisvuur tussen Israëlische troepen en Hamas”, maar doelbewust vermoord worden.
Gisteren kwamen er zo’n duizend mensen bijeen op het Museumplein in Amsterdam om hun afschuw uit te spreken over de genocidale aanval op de Gazastrook en het Palestijnse volk. Wat opviel was de grote diversiteit aan meningen en visies die werden uitgedragen met slogans, vlaggen, kledij en flyers. Natuurlijk overheersten de Palestijnse vlaggen, maar het was duidelijk dat het verder ging dan dat.
“Ik heb er geen woorden voor. Constant bommen, bommen, bommen… Vannacht vlogen er drones, raketten, straaljagers over ons heen. Het is gewoon niet te behappen. Ik heb de hele dag lijken voorbij zien komen. Wat mij vooral raakt zijn de onschuldige burgers die hier worden gedood. Jonge jongens, kinderen, gisteren is er een Palestijnse journalist gedood. Het is echt lukraak.”
De New Yorkse blogger Yochanan Gordon publiceerde gisteren een artikel waarin hij oproept tot genocide op de Palestijnen in de Gazastrook. Dat zou de voor Israël noodzakelijke rust brengen. Zowel op The Times of Israel als op 5 Towns Jewish…
De gruwelijke geweldsexplosie in Gaza schokt mensen overal ter wereld. Ook in ons land is de ontzetting groot. Het is tijd dat de Nederlandse regering meer druk zet op Israël om een einde te maken aan de volstrekt disproportionele aard en omvang van de Israëlische militaire interventie in Gaza.
In een interview van Jessica Desvarieux van The Real News Network met de econoom Shir Hever wordt ingegaan op een van de meer cynische aspecten van wat door steeds meer mensen een genocide wordt genoemd: Operatie Machtige Klip (‘Protective Edge’ voor het Engelstalige publiek).
Wat een waanzinnig idee, die notie dat een stel buitenstaanders van een ander continent een bestaande, bevolkte natie voor zichzelf zouden kunnen innemen – en de “wereldgemeenschap” ervan overtuigen dat het moreel juist was. Ik zou hartelijk lachen om die gotspe als het niet zo serieus was.
In Gaza werd mij vaak gevraagd: “wat vinden ze in Nederland van wat hier gebeurt?”. Ik moest dan bekennen dat Nederlanders weinig afweten van de situatie en sowieso niet zo van het demonstreren zijn. De volgende keer dat ik in Gaza ben, vertel ik ze trots over ons, hier vandaag bijeen, en hiervoor in Den Haag en Amsterdam.
Ik weet nog niet wie jullie dierbare was. Misschien was ze een baby van enkele maanden oud, of een jonge jongen, een grootvader, of een van jullie kinderen of ouders. Ik hoorde van de dood van jullie dierbare via Chico Menashe, een politiek commentator bij Reoshet Bet, Israëls belangrijkste radiostation.
Kinderboekenschrijver en dichter Michael Rosen schreef dit gedicht naar aanleiding van het feit dat de Israëlische regering een radiospotje verboden heeft waarin de namen van de gedode Palestijnse kinderen van de afgelopen weken werden opgenoemd.