Voordat de vogeltjes van Sint-Franciscus de zondagsrust komen verstoren, een paar woorden over het bezoek van de paus aan Israël. Vandaag zal hij daar aankomen. Op de muur van de christelijke kerk in Be’er Sheba (of Beër Sheva, een stad in het…
Krijgt de EU eindelijk ballen als het om Israël gaat? Vorig jaar riepen de usual suspects weer moord en brand vanwege het labelen van producten uit de illegale nederzettingen. Toen werden er ook nieuwe Europese richtlijnen vastgesteld voor steun aan…
Voor 1967 woonden er zo’n 200.000 Palestijnen in de Jordaanvallei, daarna nog maar 55.000. Het is een strategisch wapen in de handen van de zionisten, aangezien ze met het stelen van de Jordaanvallei de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever volledig insluiten. De Jordaan is een natuurlijke grens volgens de bezetters, wat hun aanwezigheid zou moeten rechtvaardigen. Ik zou denken dat de Waal voor de Belgen ook een natuurlijke noordgrens vormt. Wat zouden wij ervan vinden als ze dat met militair geweld zouden afdwingen?
Op het gebied van vreedzaamheid en geweldloosheid is er weinig te bedenken dat daar meer aanspraak op kan maken dan het project Tent of Nations bij Bethlehem. Daoud Nassar, een christelijke Palestijn, heeft hier een boerderij op land waarvan de eigendomsrechten terug gaan tot de Ottomaanse tijd. Hier kunnen joden en Arabieren, mensen van elk geloof, meewerken aan een plek waar liefde voor de grond boven elk conflict staat. Het is een educatief en ecologisch centrum.
Mijn inschatting is dat er binnenkort een commissie van zionistische hooizakken en rabbijnen zal worden gevormd die gaat onderzoeken of het uitzonderlijk efficiënte optreden van de Israëlische soldaten niet het best als een kunstvorm kan worden omschreven. Dan zouden ze naast de drie miljard jaarlijks uit Amerika ook de EU nog eens kunnen verzoeken om honderden miljoenen op te hoesten. Als het voor stierengevechten kan, waarom dan niet voor ons? Als je het maar lang en vaak genoeg doet wordt het vanzelf cultuur.
Wie gisteren een zonnige zondag opgaf om binnen te luisteren naar toespraken over het lot van de Palestijnen moest wel gemotiveerd zijn. In het Nelson Mandela Centrum in Amsterdam verkozen zo’n 75 mensen de politiek boven het strand. Het was een druk programma dat bijna vijf uur in beslag nam, met veel waardevolle informatie die vanuit verschillende gezichtspunten werd aangeboden. Maar alles draaide om de Nakba – de Palestijnse catastrofe van 1948.
Sinds 1967 beheerst de Israëlische regering de facto al het gebied van het historische Palestina, inclusief de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever en Israël. De Israëlische autoriteiten gaan over het bevolkingsregister en het systeem van identiteitskaarten, bepalen waar Palestijnen mogen wonen, hun toegang tot diensten en hun deelname aan het politieke systeem.
Bethlehem voor de Nakba Vandaag weinig tijd voor een verhaal, dus ik hoop dat wie deze documentaire nog niet heeft gezien er even voor gaat zitten. Prachtige beelden en interviews met overlevenden van de Nakba. We zien hoe er een…
Het uitroepen van de staat Israël valt samen met de catastrofe – de Nakba – van de Palestijnen. Het feit dat deze dagen niet samenvallen heeft te maken met verschillende kalenders. Dat is op zichzelf al iets om even bij stil te staan. De in naam seculiere zionisten van het politiek zionisme – de stroming die de overhand had en de koers van Israël vanaf het begin heeft bepaald – gebruiken wel de joodse of Hebreeuwse kalender, die gebaseerd op het moment van het ontstaan van de wereld, zo’n 6000 jaar geleden. Voor een land dat er prat op gaat voorop te lopen in technologie en wetenschap is dat toch een beetje merkwaardig.
Sarah Ali, 22 jaar oud, is een jonge schrijfster die heeft meegewerkt aan een verzameling verhalen over de situatie in wat wel de grootste openluchtgevangenis ter wereld wordt genoemd: de Gazastrook in Palestina. Het boek verscheen naar aanleiding van het “lustrum” van Operatie Gegoten Lood, het bloedbad waarmee Israël eind 2008 begon en dat enkele weken duurde.