Het Israëlische waterbedrijf Hagihon heeft de watertoevoer aan een aantal wijken van het bezette Oost-Jeruzalem stopgezet meldt de Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem.
Het gevolg is dat zo’n 60.000 tot 80.000 Palestijnen – voor het overgrote deel met een permanente verblijfstatus – al maanden zonder normaal stromend water zitten.
In rechtse kringen werd ze uitgemaakt voor “racist”, “anti-Israël”, “anti-Amerikaans”, “terroristenvriend” en wat al niet. Ze werd als zwarte Amerikaanse geboren tijdens de Grote Depressie en heeft de discriminatie, de armoede en het racisme in de Verenigde Staten aan den lijve meegemaakt. Maar iets dreef haar kennelijk om hoe dan ook alles uit het leven te halen. Als prostituee, zangeres, actrice, schrijfster, journalist en uiteindelijk hoogleraar Amerikanistiek.
Hoe kijkt men in Israël aan tegen de winst van extreem-rechtse partijen bij de Europese verkiezingen? Een opiniestuk van de ervaren journalist Zvi Bar’el in Haaretz geeft een aardig beeld van de dilemma’s waarmee veel Israëlische joden worstelen. Hoewel, worstelen? Dat blijkt nog wel mee te vallen. Bar’el werkt al meer dan dertig jaar voor de Israëlische krant Haaretz en is gespecialiseerd in de Arabische wereld. Hij heeft dan ook een brede visie op de situatie in het Midden-Oosten en is bovendien niet bevreesd kritiek te leveren op de Israëlische maatschappij.
De Engelse versie van de Turkse krant Hürriyet kwam gisteren met het bericht dat een Turkse rechtbank de arrestatie heeft bevolen van vier Israëlische hoge militairen die betrokken waren bij de moord op tien opvarenden van de Mavi Marmara in 2010. Dit schip voer onder Turkse vlag en werd in internationale wateren geënterd door Israëlische commandotroepen. Het schip was eigendom van de Turkse humanitaire organisatie IHH.
Voordat de vogeltjes van Sint-Franciscus de zondagsrust komen verstoren, een paar woorden over het bezoek van de paus aan Israël. Vandaag zal hij daar aankomen. Op de muur van de christelijke kerk in Be’er Sheba (of Beër Sheva, een stad in het…
Krijgt de EU eindelijk ballen als het om Israël gaat? Vorig jaar riepen de usual suspects weer moord en brand vanwege het labelen van producten uit de illegale nederzettingen. Toen werden er ook nieuwe Europese richtlijnen vastgesteld voor steun aan…
Voor 1967 woonden er zo’n 200.000 Palestijnen in de Jordaanvallei, daarna nog maar 55.000. Het is een strategisch wapen in de handen van de zionisten, aangezien ze met het stelen van de Jordaanvallei de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever volledig insluiten. De Jordaan is een natuurlijke grens volgens de bezetters, wat hun aanwezigheid zou moeten rechtvaardigen. Ik zou denken dat de Waal voor de Belgen ook een natuurlijke noordgrens vormt. Wat zouden wij ervan vinden als ze dat met militair geweld zouden afdwingen?
Op het gebied van vreedzaamheid en geweldloosheid is er weinig te bedenken dat daar meer aanspraak op kan maken dan het project Tent of Nations bij Bethlehem. Daoud Nassar, een christelijke Palestijn, heeft hier een boerderij op land waarvan de eigendomsrechten terug gaan tot de Ottomaanse tijd. Hier kunnen joden en Arabieren, mensen van elk geloof, meewerken aan een plek waar liefde voor de grond boven elk conflict staat. Het is een educatief en ecologisch centrum.
Mijn inschatting is dat er binnenkort een commissie van zionistische hooizakken en rabbijnen zal worden gevormd die gaat onderzoeken of het uitzonderlijk efficiënte optreden van de Israëlische soldaten niet het best als een kunstvorm kan worden omschreven. Dan zouden ze naast de drie miljard jaarlijks uit Amerika ook de EU nog eens kunnen verzoeken om honderden miljoenen op te hoesten. Als het voor stierengevechten kan, waarom dan niet voor ons? Als je het maar lang en vaak genoeg doet wordt het vanzelf cultuur.
Wie gisteren een zonnige zondag opgaf om binnen te luisteren naar toespraken over het lot van de Palestijnen moest wel gemotiveerd zijn. In het Nelson Mandela Centrum in Amsterdam verkozen zo’n 75 mensen de politiek boven het strand. Het was een druk programma dat bijna vijf uur in beslag nam, met veel waardevolle informatie die vanuit verschillende gezichtspunten werd aangeboden. Maar alles draaide om de Nakba – de Palestijnse catastrofe van 1948.