Laten we niet vergeten dat deze operatie, Beschermende Rand of Machtige Klip genoemd, weliswaar eergisteren van start ging, maar dat dat alleen een intensivering is van de bombardementen. De strook wordt al vier weken lang gebombardeerd. De meest vunzige misdaad van Israël is het feit dat honderdduizenden kinderen al weken in doodsangst leven, niet kunnen slapen en niet begrijpen wat er gebeurt. En niet toevallig is het ramadan, wanneer de mensen al verzwakt zijn.
Gisteren, na een gruwelijke nacht van Israëlisch geweld, kwam het NOS-journaal met een uitgebreid item over een vrouw in Sderot die slaappillen slikte. Ze had slaapproblemen, niet vanwege de raketjes uit de Gazastrook, maar vanwege het alarm dat voortdurend afging. Elke glimp van de ellende van Palestijnen moet “in evenwicht” worden gebracht met een overmaat aan joodse hysterie.
In de afgelopen 24 uur zijn er zo’n 60 aanvallen op de Gazastrook geweest. Op Al Jazeera is de onvoorstelbare verwoesting te zien. Talloze families zijn dakloos. Er zijn doden en gewonden. Netanyahu heeft het leger opdracht gegeven zich klaar te maken voor een grondoffensief. Of de ware toedracht van de dood van drie joodse kolonisten ooit naar buiten zal komen is zeer twijfelachtig, gezien het feit dat Israël nooit een onafhankelijk onderzoek zal toestaan. Dat het huidige offensief zeer goed van pas komt om de ophef over de dood van Muhammad, de ernstige mishandeling van diens neef Tariq en de massale strooptochten van joodse racisten te overstemmen behoeft geen betoog.
Wat Israël dus zou kunnen doen is het judaïsme als staatsgodsdienst te benoemen. Zo kan het land een democratie zijn met respect en gelijke rechten voor etnische en religieuze minderheden. Nusseibeh gaat echter uit van rationaliteit en schetst naar mijn mening een iets te optimistisch beeld. Zeker gezien de ontwikkelingen in Palestina sinds hij het artikel schreef. Er moet wel de wil zijn om samen te leven. Tot op heden kwam de afwijzing bijna uitsluitend van joodse kant, maar de voortgaande misdaden tegen het Palestijnse volk zullen ook daarin hun uitwerking hebben.
Het joodse deel van Israël zegt wraak te moeten nemen. Maar wraak op een slachtoffer is hier een oorlogsmisdaad. Hoe kun je nog wraak nemen op een volk dat je al verdreven hebt, wiens land en goederen je hebt gestolen, wiens families je uiteen hebt gedreven met wetten en muren, wiens kinderen je hebt vermoord, wiens cultuur je hebt vernietigd en wiens geschiedenis je hebt ontkend?
De Israëlische schrijver Sayed Kashua is in Nederland bekend vanwege zijn romans Dansende Arabieren en Tweede persoon enkelvoud. Vooral die laatste roman deed het hier goed. In Israël schrijft hij daarnaast voor de krant Haaretz en is hij de schrijver van de zeer populaire satirische sitcom Arabische arbeid. Kashua is een Israëlische Palestijn, maar hij schrijft uitsluitend in het Hebreeuws.
Nu zowel de rechts-extremisten als de religieuzen zich volop tegen de Palestijnse bevolking keren is het lachwekkend te verwachten dat de Israëlische regering hier iets tegen zal doen. Met hun eigen al drie weken durende kruistocht van razzia’s, verwoestingen, moorden, plunderingen en honderden willekeurige arrestaties geven ze juist het goede voorbeeld. Het is het cumulatieve effect van 66 jaar discriminatie en onderdrukking.
Sinds drie tieners vermist werden uit Gush Etzion, een exclusief Joodse-kolonie op de Westelijke Jordaanoever, heeft Israël vier miljoen Palestijnen belegerd, die het daarvoor al onder de duim hield. Israël raast door de steden, breekt binnen in huizen en overheidsinstellingen, voert nachtelijke raids uit tegen gezinnen, steelt eigendommen, ontvoert, kwetst en doodt.