We moeten beducht zijn voor de gevolgen van de Israëlische wetgeving en niet blijven denken dat het allemaal wel mee zal vallen, of dat er niets tegenstrijdigs is aan een “joodse en democratische” staat. Lang voor deze nieuwe wet was de situatie al schrijnend en het wordt met de dag erger.
De voortgaande campagne van uitsluiting van en geweld tegen de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem is de voortzetting van de periode die voorafging aan operatie Machtige Klip. Het is enerzijds de voortzetting van het expansiebeleid van Israël, maar daarnaast helpt het mee de aandacht af te leiden van de zojuist gepleegde oorlogsmisdaden op de bevolking van de Gazastrook.
“Ik ben nu terug uit de Gazastrook en het gevoel dat overheerst is ongeloof en droefheid. Gedurende mijn loopbaan bij de Wereldbank en de Verenigde Naties, en zelfs daarvoor, heb ik vele oorlogsgebieden bezocht, maar geen daarvan komt in de buurt van wat ik zojuist in de Gazastrook heb gezien.”
De geschiedenis van Israël valt samen met de geschiedenis van sommige mensen. Iemand die vanaf het begin bewust betrokken was bij de totstandkoming van de nieuwe staat en nog steeds actief is, is mevrouw Tikva Honig-Parnass. Zij stamt uit een familie…
De keuze voor Berlijn is volgens Hirschfeld een daad van verzet. Het is het ter discussie stellen van de “Israëlische identiteit” die iedereen wordt opgedrongen vanuit de zionistische politiek. Berlijn in het bijzonder en Duitsland in het algemeen zijn de “antinomieën van het Israëlische en zionistische” (een antinomie is een werkelijke tegenstrijdigheid, een term uit de filosofie van Kant).