In een scherpe analyse maakt de Amerikaanse journalist Chris Hedges gehakt van de Israëlische propaganda waarmee we sinds het begin van de Israëlische aanval op de Palestijnen – die op 12 juni jl. begon – worden geconfronteerd. Hij was vaak ter plekke aanwezig en heeft gezien dat kinderen niet het slachtoffer worden van het “kruisvuur tussen Israëlische troepen en Hamas”, maar doelbewust vermoord worden; hij heeft gezien dat fragmentatiebommen van 500 kilo niet gebruikt worden voor “precisiebombardementen”, maar om zoveel mogelijk burgerslachtoffers te maken; hij heeft gezien dat Palestijnse burgers niet als “menselijk schild” worden gebruikt door Hamas, maar wel door Israëlische soldaten.
Alle regeringen liegen, zoals I.F. Stone opmerkte, inclusief Israël en Hamas. Maar Israël neemt z’n toevlucht tot het soort leugens waar je mond van openvalt, kenmerkend voor despotische en totalitaire regimes. Ze doen de waarheid geen geweld aan, ze draaien de waarheid om. Voor de buitenwereld wordt er routinematig een beeld geschetst dat haaks staat op de werkelijkheid. En wij allemaal, alle verslaggevers die de bezette gebieden hebben behandeld, werden geconfronteerd met de Alice-in-Wonderland-verhalen die we plichtsgetrouw in onze eigen verhalen verwerkten – gedwongen door de regels van de Amerikaanse journalistiek – ook al wisten we dat ze niet waar waren.
Het is niet alleen een omkering van de werkelijkheid die de propaganda inzet, het is evenzeer het creëren van een wereldbeeld zonder enige nuance. Goed en kwaad zijn absolute begrippen en de spindoctors laten er geen twijfel over bestaan wie tot welke groep behoort. Israël wordt aangevallen, Israël moet zich verdedigen, Israël probeert burgers en zeker kinderen te ontzien, en mocht er ondanks alles iets door hun geoliede propagandamachine glippen, dan wordt de schuld voor een bloedbad bij Hamas gelegd, of bij een Palestijnse huisvrouw die zichzelf zou hebben opgeblazen met een geboobytrapte broodrooster.
Er kleeft een perverse logica aan Israëls herhaaldelijk gebruik van de Grote Leugen – Große Lüge -, de leugen die favoriet is bij tirannen van Adolf Hitler en Josef Stalin tot Saddam Hoessein. De Grote Leugen voedt de twee reacties waar Israël op uit is: racisme bij z’n aanhangers en terreur onder z’n slachtoffers.
De Grote Leugen kan alleen effectief ingezet worden indien men een diep inzicht heeft in individuele en massapsychologie, zegt Hedges, verwijzend naar Edward Bernays, “de vader van de Amerikaanse public relations“. En dat zien we gebeuren. De verdedigers van Israël zijn niet geïnteresseerd in de waarheid, want dat zou betekenen dat ze hun eigen racisme en hun waanideeën over het zionisme en de westerse morele superioriteit zouden moeten onderkennen. In plaats daarvan hecht men aan een dogma, een irrationele overtuiging die bestand is tegen elke logica.
Deze irrationaliteit verklaart waarom de reactie van Israëls supporters op hen die de moed hebben de waarheid te verkondigen – Uri Avnery, Max Blumenthal, Noam Chomsky, Jonathan Cook, Norman Finkelstein, Amira Hass, Gideon Levy, Ilan Pappe, Henry Siegman en Philip Weiss – zo woedend is.
Daarnaast is de Grote Leugen een duidelijke boodschap aan de Palestijnen: Israël zal door blijven gaan met z’n staatsterreur en zal noch z’n gruwelijke acties toegeven, noch z’n ware bedoelingen kenbaar maken. De werkelijkheid zal nooit erkend worden, want “internationaal recht zal net als de waarheid altijd onbelangrijk zijn”.
Voorbeelden te over van de Grote Leugen op de website van het Israëlische leger, net als bij ons op die van het CIDI of Likoed Nederland. De Grote Leugen plaatst de eigen werkelijkheid buiten de geschiedenis, zodat er geen dialoog meer mogelijk is, want er is immers geen gemeenschappelijke waarheid meer van waaruit een dialoog kan worden gevoerd. Alle problemen van de wereld worden gereduceerd tot de taal van het geweld en kunnen alleen worden opgelost met behulp van de knuppel van de Grote Leugen. Maar, zo betoogt Hedges – somber, maar onvermijdelijk -, mensen die worden onderdrukt en alleen worden aangesproken in de taal van het geweld zullen zelf ook hun toevlucht nemen tot geweld.
***
Wie vijf minuten de tijd heeft, zou even naar de man zelf moeten luisteren. In vijf minuten schetst hij een beklijvend beeld van wat er in de Gazastrook gebeurt, zonder het bredere verband uit het oog te verliezen.
Een absolute aanrader.
Engelbert Luitsz
Chris Hedges, Why Israel Lies
4 comments for “Hedges over Israëls Grote Leugen”