Demonstratie en censuur

De demonstratie “Gaza 1 jaar later” van afgelopen zaterdag was bedoeld om aandacht te vragen voor de gruwelen die Israël vorig jaar opnieuw aanrichtte in de al zo gekwelde Gazastrook. Een duizendtal zeer gemotiveerde demonstranten moesten opnieuw het werk doen van de officiële media. Het Grote Zwijgen wanneer het de Palestijnen betreft, of het voortdurende geweld van Israël, of de zionistische ideologie, dat kranten en televisie tot onderdeel van hun beleid hebben gemaakt, wordt pas doorbroken wanneer mensen de straat op gaan.

Vorig jaar protesteerden miljoenen mensen wereldwijd, terwijl de volksvertegenwoordigers – wat betekent die term nog? – het collectief lieten afweten en hun kop in het zand bleven steken. Sinds Israël in 2008 liet weten lak te hebben aan alles wat menselijk is en de Gazastrook officieel bestempelde tot testomgeving voor de meest gruwelijke wapens, hebben onze ministers van Buitenlandse Zaken Verhagen, Rosenthal, Timmermans en nu Koenders laten zien dat ze niet hun kiezers dienen, doch het zionistische bewind in Tel Aviv.

Stemmen die ertoe doen

Er waren op De Dam twee getuigenissen van mensen die het zionisme aan den lijve hebben meegemaakt. Eentje vanuit een Israëlisch perspectief, Ayala Levinger, en eentje van Palestijnse kant, Mohammed Matter.

Ayala Levinger is een jonge vrouw die 26 jaar in Israël woonde en het land negen jaar geleden de rug toekeerde. Zoals zovelen moest zij haar eigen geschiedenis helemaal opnieuw ontdekken, alles wat zij had meegekregen waren leugens en verdraaiingen om de onderdrukking van de Palestijnen te rechtvaardigen.

Als joodse kan zij nog steeds terug naar Israël om haar familie te bezoeken, iets wat voor talloze Palestijnen onmogelijk is. Na de aanval vorig jaar waren het stemmen ter linkerzijde van het politieke spectrum in Israël die vonden dat premier Netanyahu nog niet hard genoeg had opgetreden tegen de weerloze bewoners van de Gazastrook. Dat de Israëlische bevolking deze massamoorden blijft pikken (steeds blijkt meer dan 90% de aanvallen te steunen) kan alleen verklaard worden door de machtige propaganda en de indoctrinatie die de Israëlische maatschappij kenmerkt.

Ayala legt het helder uit:

In juli vorig jaar was ik op bezoek bij mijn familie. Twee dagen na mijn komst begon de aanval op Gaza en ook de taak van de media. Ik had jaren niet naar de zionistische tv gekeken en was vergeten hoe erg het was. De zionistische media doet geen verslaggeving maar propaganda. Hun doel was angst zaaien zodat de mensen denken dat het weer zo’n “geen keuze” oorlog is en niet de meest dodelijke aanval op Gaza ooit, de genocide die het was. En het werkt. Ik stond daar in de kelder met gehersenspoelde buren en moest luisteren naar wat de IOF met Gaza moest doen. Zelfs mijn familie die “links kritisch zionistisch” is en die het vreselijk vinden dat onschuldige mensen omkomen vonden redenen waarom het weer moest. Dat is links in Iraël. Over rechts begin ik niet eens.

De Palestijn Mohammed Matter wees er nog maar eens op dat de Gazastrook niet “de grootste openluchtgevangenis ter wereld” is, zoals wel wordt gezegd. In een gevangenis geniet je bescherming, krijg je te eten en te drinken, medische zorg indien nodig, en word je niet door je cipiers gebombardeerd.

Hamas mag niet

De organisatie had te horen gekregen dat steunbetuigingen aan Hamas verboden waren. Dat laat goed zien hoe treurig het hier gesteld is met het verkondigen van de waarheid als die te pijnlijk is. De volgende stap is verdere inperking van kritiek op Israël door middel van wetgeving, zoals in andere landen al geprobeerd wordt. Kun je het niet op argumenten winnen, dan verbied je gewoon de tegenstem.

Hamas heeft Israël een lesje in beschaving bijgebracht (dit is slechts een uitdrukking, natuurlijk heeft Israël er niets van geleerd) door te laten zien hoe dappere strijders het praktisch ongewapend durven op te nemen tegen een van de machtigste legers ter wereld. Waar Hamas zich richtte op de zionistische terroristen, leefden deze laatsten zich vooral uit op kinderen, invaliden en ouderen. Deze laffe kindermoordenaars hebben nooit werkelijk gevochten en zijn opgegroeid in een cultuur waarin een militaire overmacht wordt onderwezen als morele superioriteit.

Natuurlijk probeerde de propagandamachine vorig jaar de zaken te verdraaien voor de internationale gemeenschap: door in elke zin Hamas en terrorisme te noemen moest het beeld ontstaan dat we te maken hadden met een enorme groep militante strijders en dan nog wat anderen. In werkelijkheid praten we over enkele duizenden verzetsstrijders van Hamas op een bevolking van 1,8 miljoen mensen, waarvan 50% kinderen. In Israël is het precies andersom, daar moet iedereen het leger in en is iedereen dus medeplichtig aan de oorlogsmisdaden. Niet een beetje de zaak verdraaien, maar de werkelijkheid op z’n kop zetten, dat is Israëls Grote Leugen.

Mohammed Matter was er duidelijk over. Wat hij zegt is precies wat ik vorig jaar veel hoorde vanuit de Gazastrook zelf: ook tegenstanders van de ideologie van Hamas zagen dat alleen hun strijders iets deden om de bevolking te beschermen.

Mohammed Matter in een oproep aan de Nederlandse regering:

Alle internationale wetten geven ons het recht ons te verzetten met alle mogelijke middelen, aangezien wij bezet zijn. Ik heb altijd kritiek op Hamas, maar wanneer het gaat om het verzet dan is Hamas geen terroristische beweging. Hamas heeft geen burgers vermoord, ze hebben geen huizen, ziekenhuizen, scholen, moskeeën etc. verwoest. Ze hebben geen land gestolen of nederzettingen gebouwd, Israël wel!
Als jullie werkelijk een rechtvaardige staat willen zijn, zet dan het Israëlische leger op de lijst van terroristische organisaties.

De Pers

Het Parool maakte het wel erg bont, door het alleen te hebben over de rapper Appa, zonder duidelijk te maken waarom deze demonstratie plaatsvond. En onder het kopje “Amsterdam”, niet onder “Opinie”. Het negeren van de ervaringsdeskundigen en het focussen op een enkeling om de hele demonstratie verdacht te maken heeft de vingerafdrukken van de zionistische propaganda zelf. Moet een rapper zich net zo genuanceerd uitlaten als een filosoof, moet hij net zo bekwaam liegen als een politicus? Moeten de slachtoffers zich beter gedragen dan de daders? Waar haalt zo’n krant de onbeschaamdheid vandaan om de woorden van de een zwaarder te laten wegen dan de daden van de ander?

Dat nu.nl, dat gewoon het ANP-nieuws overnam, vaak een verademing is ten opzichte van de “kwaliteitskranten” is een indicatie dat we op een hellend vlak zitten. We hebben in de vorige eeuw twee wereldoorlogen gezien, waarbij de beïnvloeding van de publieke opinie een belangrijke rol heeft gespeeld. We zien het met de Oekraïne en met Griekenland. Wanneer de informatie waar de bevolking recht op heeft wordt onderdrukt of zelfs gecriminaliseerd, zijn we op weg naar een totalitaire staat. Ook als je die hult in een misleidend gewaad van democratische besluitvorming; zoals ook een Israëlisch uniform niet kan verhullen wie er achter dat masker schuilgaat.

Engelbert Luitsz