De bezetting van de Palestijnse gebieden maakt het ironisch genoeg mogelijk om de feiten niet onder ogen te zien. Men kan nu nog proberen met behulp van termen als “betwiste gebieden” en “terrorisme” de aandacht af te leiden van het werkelijke programma.
Om drie uur ‘s nachts drongen soldaten het huis van Falah Hamdi Abu Maria binnen om diens zoons op te pakken. Zodra ze binnen waren begonnen ze te schieten. Mohamad (22) werd in zijn bekken geraakt en Ahmad (25) in de borst. Toen hun vader probeerde tussenbeide te komen werd hij twee keer in de borst geschoten. Hij overleed ter plekke.
In Silwad op de Westelijke Jordaanoever is vanmiddag een Palestijnse jongen van 14 jaar doodgeschoten door het Israëlische leger. Orweh Abdelwahab Hammad werd door het hoofd geschoten, volgens ooggetuigen van grote afstand, door een sluipschutter. Zeker vijf anderen zijn gewond geraakt…
Een Nederlandse man heeft een belangrijke Israëlische onderscheiding teruggegeven nadat er zes van zijn familieleden zijn omgekomen tijdens de Israëlische aanval op de Gazastrook.
In een interview van Jessica Desvarieux van The Real News Network met de econoom Shir Hever wordt ingegaan op een van de meer cynische aspecten van wat door steeds meer mensen een genocide wordt genoemd: Operatie Machtige Klip (‘Protective Edge’ voor het Engelstalige publiek).
Wat Israël dus zou kunnen doen is het judaïsme als staatsgodsdienst te benoemen. Zo kan het land een democratie zijn met respect en gelijke rechten voor etnische en religieuze minderheden. Nusseibeh gaat echter uit van rationaliteit en schetst naar mijn mening een iets te optimistisch beeld. Zeker gezien de ontwikkelingen in Palestina sinds hij het artikel schreef. Er moet wel de wil zijn om samen te leven. Tot op heden kwam de afwijzing bijna uitsluitend van joodse kant, maar de voortgaande misdaden tegen het Palestijnse volk zullen ook daarin hun uitwerking hebben.
Het was deze keer wel erg doorzichtig. Israël perfectioneert z’n tactische manoeuvres zonder enige bekommernis om internationaal recht of mensenrechten. Het meest recente grootscheepse offensief dat de zionisten onder leiding van premier Netanyahu begonnen tegen een weerloze bevolking gaat nu z’n tweede week in. De aanleiding, zoals die met een weergaloze campagne in de media werd rondgestrooid, was de verdwijning van drie Israëlische kolonisten op de Westelijke Jordaanoever.
De Israëlische stilte rond het onrecht dat het Palestijnse volk wordt aangedaan moet verbroken worden met de luide boodschap dat dat niet acceptabel is. Het Israëlische machtsvertoon van de afgelopen dagen mag niet goedgepraat worden. Die boodschap kan niet luid genoeg klinken, zodat de mensen die het al 66 jaar niet willen horen geen andere keus meer hebben dan te luisteren.
Een van de – emotioneel – meest aansprekende illustraties van hoe de zionisten hun expansiepolitiek proberen te verkopen als moreel aanvaardbaar, vinden we bij Abba Eban. Eban was minister van Buitenlandse Zaken in 1967, maar werd en wordt nog steeds algemeen beschouwd als een gematigde politicus, een “duif” in het jargon. Eban noemde de wapenstilstandsgrens van 1949 een “Auswitzgrens”, met andere woorden: onaanvaardbaar.
Gisteren werd de Palestijnse fotojournalist Hamde Abu Rahma door zes Israëlische soldaten aangepakt toen hij beelden maakte van de wekelijkse protesten. Hij werd met geweerkolven in zijn borst en maag geslagen en de commandant duwde de loop van zijn geweer…