De internationale dag om aandacht te vragen voor kinderen die het slachtoffer zijn van de agressie van volwassenen werd ingesteld naar aanleiding van Israëls aanval op Libanon in 1982. Op 19 augustus 1982 besloot de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties 4 juni uit te roepen tot International Day of Innocent Children Victims of Aggression, een benaming die nu niet direct pakkend genoemd kan worden.
Het ligt niet direct voor de hand om de al decennia durende hetze tegen Iran in verband te brengen met het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, maar dat is wel wat de Amerikaanse onderzoeker Gareth Porter betoogt. Nog voordat Israël in beeld kwam leek het einde van de Koude Oorlog ook het einde van de CIA te in te luiden. Maar daar had de Amerikaanse regering helemaal geen zin in. Om het exorbitante budget van de organisatie te kunnen blijven verantwoorden was dan ook een nieuwe vijand nodig.
Het is geen optie voor de internationale gemeenschap om de situatie te laten voor wat ze is, ook al wil Israël dat nog zo graag. Het is tijd voor een andere boodschap via een ander medium. De boodschap is burgerrechten en het medium is bestraffing. Het moet maar eens afgelopen zijn met Israël een wortel voor te houden om het land te bewegen tot enige medewerking. Dat heeft jammerlijk gefaald.
Het is verschrikkelijk dat er eerst weer twee Palestijnse kinderen moesten worden vermoord voordat de NOS het aandurfde voorzichtig kritiek te uiten, maar laten we vooruitkijken. De reacties in Israël zelf, na de walgelijke vertoning van het vernietigen van 1500 fruitbomen bij de Tent of Nations en de dood van de twee jongens, worden steeds grimmiger. Dat geeft een sprankje hoop.
Het Israëlische waterbedrijf Hagihon heeft de watertoevoer aan een aantal wijken van het bezette Oost-Jeruzalem stopgezet meldt de Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem.
Het gevolg is dat zo’n 60.000 tot 80.000 Palestijnen – voor het overgrote deel met een permanente verblijfstatus – al maanden zonder normaal stromend water zitten.
In rechtse kringen werd ze uitgemaakt voor “racist”, “anti-Israël”, “anti-Amerikaans”, “terroristenvriend” en wat al niet. Ze werd als zwarte Amerikaanse geboren tijdens de Grote Depressie en heeft de discriminatie, de armoede en het racisme in de Verenigde Staten aan den lijve meegemaakt. Maar iets dreef haar kennelijk om hoe dan ook alles uit het leven te halen. Als prostituee, zangeres, actrice, schrijfster, journalist en uiteindelijk hoogleraar Amerikanistiek.