De zon scheen. De hemel was onbewolkt. Tijd om er eens uit te gaan, dacht ik. Het was niet voldoende om op de fiets naar de psycholoog te gaan om te horen dat je wat vaker naar buiten moet. Er moest meer gebeuren, maar ik had een doel nodig. Erg belangrijk.
Wegkijken
Als je kijkt naar de manier waarop er met Palestijnse kinderen wordt omgegaan, vraag je je waarschijnlijk in het begin af wat voor verschrikkelijke dingen ze gedaan hebben. Na een tijdje, vele artikelen en rapporten later, blijkt dat ze meestal niets hebben gedaan. Een beetje opstandig zijn is al genoeg. Een steen gooien naar een tank is een misdaad.
Sport en bezetting
Eind januari kwamen twee Palestijnse voetballers terug van een training, Jawhar Nasser Jawhar, 19 jaar, en Adam Abd al-Raouf Halabiya, 17 jaar. Toen ze een checkpoint naderden werden ze beschoten en met politiehonden aangevallen. Beiden werden meerdere keren in hun voeten geschoten. Geen van beiden zal ooit nog kunnen voetballen op enig niveau.
Henry Moskowitz of de vergeten redelijkheid
Contact met andere rassen, strijd en soms zelfs lijden zijn onderdeel van hoe een volk zich in de tijd ontwikkelt, elk volk. Een te sterke nadruk op nationalistische gevoelens leidt tot een gebrek aan nederigheid. Hier is een man aan het woord die met een gezonde blik naar de wereld kijkt. Wellicht heeft hij als kind discriminatie meegemaakt in Roemenië, maar dat maakt hem niet blind of ongevoelig voor wat hij in het voor hem zo gastvrije Amerika om zich heen ziet gebeuren. Hij ziet de internationale ontwikkelingen en kenmerkt het joods nationalisme als een reactionaire beweging.
Homo Ludens in Palestina
De beroemde historicus Johan Huizinga zag de spelende mens als een belangrijke factor in het ontstaan van cultuur. Het ontnemen van de mogelijkheid tot spelen en leren aan kinderen die al bijna niets meer hebben is een misdaad tegen de menselijkheid. Bovenop de ruim drie miljard aan jaarlijkse steun die Israël van de Amerikaanse belastingbetaler ontvangt, komen regelmatig nog honderden miljoenen voor “speciale gelegenheden”. En al dat geld wordt gebruikt om een ander volk, een andere cultuur, te vernietigen.
Amnesty, Richard Falk, Yasser Arafat
De geijkte reactie van de Israëlische woordvoerders op het rapport van Amnesty, dat er elders ergere dingen gebeuren, moet aangevuld worden met de opmerking dat Israël zelf rechtstreeks verantwoordelijk is voor veel van die “ergere dingen”. In Syrië, Libanon en de rest van het Midden-Oosten.