Een week geleden werd Hadeel al-Hashlamon in koelen bloede vermoord door een Israëlische soldaat. Hadeel was een Palestijnse studente van 18 jaar oud die bij een checkpoint in Hebron kennelijk niet adequaat reageerde op bevelen in het Hebreeuws, een taal…
De Israëlische oorlogsmisdaden vorig jaar liepen naadloos in elkaar over. Elke dag tussen begin juli en eind augustus verdient een eigen herinnering, maar zoals altijd zijn er ook hier weer gebeurtenissen die boven de norm van het gruwelijke uitstijgen.
Het doelgericht bombarderen van de hoop en de schoonheid van het volk is een duidelijke boodschap: wij willen niet dat jullie blijven voortbestaan. Het is, in de woorden van Shakespeare, de “zwarte chaos” waarin een heel volk geworpen wordt als de schoonheid verdwijnt.
Wij doen een beroep op de Verenigde Naties en regeringen overal in de wereld om direct actie te ondernemen ten faveure van een alomvattend en juridisch bindend embargo tegen Israël, vergelijkbaar met dat tegen Zuid-Afrika ten tijde van de Apartheid.
Zoals zoveel hoog-technologische ontwikkelingen is dit systeem een computerspel geworden, waarbij mensenlevens niet meer zijn dan een paar pixels op een scherm. Shefer zegt dat men zelfs virtuele raketten toevoegt om het systeem aan het publiek te kunnen verkopen en de “dreiging” uit de Gazastrook geloofwaardig te maken.
Verschillende locaties in de Gazastrook zijn gebombardeerd, de strook zelf is volledig afgesloten en op de Westelijke Jordaanoever is een groot gebied rondom Hebron afgegrendeld. Het telefoonverkeer in Hebron werd verstoord, zodat men daar slechts moeizaam contact kon opnemen met familie, vrienden, naburige dorpen en steden. Ook werden de beveiligingscamera’s van Palestijnse winkels vernietigd, om te voorkomen dat er weer bewijsmateriaal opduikt van de Israëlische acties.
De Engelse versie van de Turkse krant Hürriyet kwam gisteren met het bericht dat een Turkse rechtbank de arrestatie heeft bevolen van vier Israëlische hoge militairen die betrokken waren bij de moord op tien opvarenden van de Mavi Marmara in 2010. Dit schip voer onder Turkse vlag en werd in internationale wateren geënterd door Israëlische commandotroepen. Het schip was eigendom van de Turkse humanitaire organisatie IHH.
Shimon Peres wordt beschouwd als de drijvende kracht achter het nucleaire programma van Israël met de reactor te Dimona. Daarmee werd direct het machtsevenwicht verstoord, aangezien Israël nog steeds het enige land in het Midden-Oosten is met kernwapens. In 1963 had Peres nog in alle toonaarden tegenover president Kennedy ontkend dat Israël bezig was met een kernwapenprogramma.
Op 16 september 1982 werd er een bloedbad aangericht in de vluchtelingenkampen Sabra en Shatila in Libanon. In deze kampen bij Beiroet zaten vooral Palestijnen. In twee dagen werden een paar duizend ongewapende burgers op beestachtige wijze afgeslacht door christelijke milities met hulp van het Israëlische leger.
Door omstandigheden heb ik de Tweede Wereldoorlog niet mee kunnen maken, maar dankzij het voortdurende wapengekletter, ook wel Arabische Lente genoemd, krijg ik toch het gevoel dat ik er een beetje bij hoor.